چهارشنبه ۰۹ اردیبهشت ۹۴ ۰۷:۰۴
شب از قاب چشمش،سلامي به من داد
كه جان را ز شــوقش ، به تن لـرزه افتــاد
بـر آمـد ز چشــمش ، در آن شب ســتاره
كـه از جـان بـر آمـد ، مـرا شــــوق فــريـاد
بـه ســــويم روان كـرده تيـــــري ز مــژگان
دل و ديـن و عمـــــرم ، دگــر داده بــر بــاد
نگاهش بـه چشمم چـه شـيرين سفر كرد
كه دل در پياش ، رفتـــه تـا كـوي فـرهـاد
چو جـادوي چشـمش ، بـه بنــدم كشــاند
سخــــن گفتـــــنم را ، زبــان بــرده از يــاد
عجب چشم مستي،كه نرگس خجل شد
بـر ايـن خلقت اي جـان ،بگــو دس مـريزاد
«رها» گشته مدهوش چشمي كه شـايد
هــــزار آفـــــريـن بـر نگاهي چنـــــين بــاد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ((رها))
- ۱۱۲ بازديد
- ۰ نظر