روزي تصميم گرفتم كه ديگر همه چيز را رها كنم . شغلم را دوستانم را ، زندگي ام را !
به جنگلي رفتم تا براي آخرين بار با خدا صحبت كنم . به خدا گفتم : آيا مي
تواني دليلي براي ادامه زندگي برايم بياوري ؟
و جواب او مرا شگفت زده كرد.
او گفت : آيا درخت سرخس و بامبو را مي بيني؟
پاسخ دادم : بلي .
فرمود : هنگامي كه درخت بامبو و سرخس راآفريدم، به خوبي ازآنها مراقبت
نمودم . به آنها نور و غذاي كافي دادم . دير زماني نپاييد كه سرخس سر از خاك
برآورد و تمام زمين را فرا گرفت اما از بامبو خبري نبود . من از او قطع اميد
نكردم . در دومين سال سرخسها بيشتر رشد كردند و زيبايي خيره كننده اي به
زمين بخشيدند اما همچنان از بامبوها خبري نبود .من بامبوها را رها نكردم. در
سالهاي سوم و چهارم نيز بامبوها رشد نكردند . اما من باز از آنها قطع اميد
نكردم. در سال پنجم جوانه كوچكي از بامبو نمايان شد. در مقايسه با سرخس كوچك
و كوتاه بود اما با گذشت 6 ماه ارتفاع آن به بيش از 100 فوت رسيد. 5 سال طول
كشيده بود تا ريشه هاي بامبو به اندازه كافي قوي شوند. ريشه هايي كه بامبو
را قوي مي ساختند و آنچه را براي زندگي به آن نياز داشت را فراهم مي كرد.
خداوند در ادامه فرمود : آيا مي داني در تمامي اين سالها كه تو درگير
مبارزه با سختيها و مشكلات بودي در حقيقت ريشه هايت را مستحكم مي ساختي . من
در تمامي اين مدت تو را رها نكردم همانگونه كه بامبو ها را رها نكردم .
هرگز خودت را با ديگران مقايسه نكن و بامبو و سرخس دو گياه متفاوتند اما هر
دو به زيبايي جنگل كمك مي كنن. زمان تو نيز فرا خواهد رسيد تو نيز رشد مي
كني و قد مي كشي !
از او پرسيدم : من چقدر قد مي كشم .
در پاسخ از من پرسيد : بامبو چقدر رشد مي كند؟
جواب دادم : هر چقدر كه بتواند .
گفت : تو نيز بايد رشد كني و قد بكشي ، هر اندازه كه بتواني
- ۵۸ بازديد
- ۰ نظر