جمعه ۰۸ خرداد ۹۴ ۱۷:۲۰
انواع گوناگوني از چاي در آب و هواي مختلف عمل مي آيد و به همين دليل بر حسب نوع و منطقه رويش، طعم و عطر متفاوتي دارند. برگ هاي اين بوته عموما قبل از مصرف به روش هاي مختلف خشك و تخمير مي شوند كه همين نكته باعث به وجود آمدن انواع چاي مي شود. بر اين اساس چاي به 9 گروه عمده طبقه بندي مي شود كه معروف ترين انواع آن به شرح زير است:
چاي سفيد: كه از جوانه ها و شكوفه تخمير نشده چاي به دست مي آيد و به نسبت انواع ديگر گران تر است. اين چاي عموما در چين مصرف مي شود ولي اخيرا در ايران هم به صورت خيلي محدود در بازار عرضه شده است.
چاي سبز: مرسوم ترين و پرطرفدارترين چاي در خاور دور و كشورهايي مانند چين، ژاپن و كره است و به خاطر خواص بي نظيرش، مصرف آن در ساير نقاط جهان – از جمله ايران -در حال گسترش است. در اين روش برگ هاي چاي در تابه هاي بسيار داغ خشك مي شود تا جلوي عمل تخمير گرفته شود و به چاي سياه تبديل نشود.
چاي سياه: در چين به اين چاي به خاطر رنگ نوشيدني به دست آمده، چاي قرمز ناميده مي شود. چاي سياه در اروپا، آمريكا، آفريقا و خاور ميانه پرمصرف ترين نوع چاي است. براي تهيه چاي سياه، برگ هاي چاي روي هم انبار مي شود تا تخمير شده و در اثر مجاورت با هوا، برگ هايي آن سياه شود. جالب است بدانيد در صورتي كه اين عمل به درستي انجام نشود، نوعي قارچ روي برگ هاي چاي ايجاد مي شود كه سرطان زاست.
چاي زرد: نوعي چاي مرغوب معروف به چاي درباري كه از خانواده چاي سبز است، اما مرحله خشك شدن آن كندتر انجام مي شود. اين نوع چاي نيز معمولا در خاور دور در دسترس است و مصرف مي ود.
چاي گل: تركيب چاي با انواع گل مانند جاسمين – ياسمن- ، بر گاموت – گياهي از خانواده مركبات كه شكوفه معطري دارد- و گل داوودي و رز. اين چاي ها، علاوه بر عطر و طعم متفاوت، خواص گل مورد نظر را نيز در خود دارند. در ايران هم از انواع گل ها و گياهان مانند بهار نارنج، هل و دارچين همراه چاي استفاده مي شود.
علاوه بر انواع فوق، چاي هاي ديگري مانند ژنمايكا يا نوعي چاي ژاپني كه از بو دادن چاي سبز و برنج قهوه اي به دست مي آيد، پوئر كه با كره گاو كوهان دار مخلوط شده و در تبت رايج است، چاي كوكيچا كه در ژاپن مصرف مي شود و از برگ هاي هرس شده زمستاني به دست مي آيد و چاي اولونگ كه نوعي چاي بين چاي سبز و سياه است وجود دارند كه عموما در شرق آسيا رواج دارند.
انواع چاي سياه
همينطور كه گفته شد چاي در هر منطقه اي كه كشت شود، طعم، عطر و ويژگي هاي خاص خود را دارد. به همين دليل است كه چاي ها فارغ از سبز يا سياه بودن، در مرحله اول بر اساس منطقه كشت طبقه بندي مي شوند؛ مانند چاي آسام، دارجلينگ، سيلان و...، اما چاي سياه پس از فرآوري، از نظر فيزيكي و ظاهري به چهار دسته اصلي تقسيم مي شود:
چاي قلم: مرغوب ترين نوع چاي بر حسب اندازه برگ كه خود به سه گروه قلم ممتاززرين، قلم ممتاز و چاي قلم تقسيم مي شود.
چاي شكسته: در اين نوع برگه ها خرد شده تراست و اين نوع هم به سه گروه شكسته ممتاز زرين، شكسته ممتاز و شكسته تقسيم مي شود.
چاي باروتي: كه از مرطوب كردن و چسباندن برگ هاي خرد چاي به دست مي آيد و به دو گروه باروتي ممتاز زرين و باروتي ممتاز تقسيم مي شود. اين چاي به چاي كله مورچه اي هم شناخته مي شود.
خاكه چاي: از آن در تهيه چاي هاي كيسه اي استفاده مي شود و بر دونوع است؛ خاكه درجه يك كه از برگ هاي جوان و غنچه دار به دست مي آيد و خاكه درجه دو كه از به نوعي ته مانده برگ هاي معمولي چاي است كه پس از طبقه بندي و خرد شدن به دست مي آيد.
- ۱۴۸ بازديد
- ۰ نظر